Magisch

J. uit Frankrijk was vanaf zijn geboorte spastisch had al een aantal jaren een wens om eens een erotisch-contact te hebben. Hij was net dertig en kreeg kanker, wat al snel ongeneeslijk bleek. Een Nederlandse verpleegster die ooit in het buitenland voor hem gezorgd had, was via via aan mijn mailadres gekomen. Een aantal verzorgers uit Frankrijk zou met J. naar Nederland komen, als er iemand gevonden werd die dit wilde doen.

De situatie maakte me een beetje zenuwachtig: ik wilde het wel doen, maar zou het wel klikken? Het was zo’n eenmalige, voor die man ongelooflijk belangrijke ontmoeting. Vreemd genoeg begaf ik me de afgesproken zondag met een uitverkoren gevoel op weg naar het hotel in A. Ik had wel gevraagd om een ‘kennismaking’ met zijn begeleiders erbij, zodat J. de gelegenheid had om het hen aan te geven als hij geen gebruik wenste te maken van een contact verder met mij. Hij gaf echter aan wel een contact met mij te willen hebben. We hadden afgesproken dat de begeleiders hem in bed zouden leggen en weg zouden gaan. De code was dat ik mobiel M. kon bellen als ik echt iets vertaald wilde hebben, of als er iets aan de hand was wat ik niet kon oplossen. J. praatte geen Engels en ik geen woord Frans. We wisten dit allebei vooraf. Hij vond het geen belemmering en ik had ook wel contacten met mensen die niet kunnen praten, die gevoelsmatig goed gingen.

J. was terminaal. Daardoor had ik enige haast bij het regelen van de afspraak gevoeld. Hij bewoog langzaam en spastisch. Waarschijnlijk kreeg hij al een flinke dosis morfine. Hij kwam heel zachtaardig en transparant over. Er kwam bij me op dat als de dood vlakbij is, wellicht als vanzelf alle facades weg mogen vallen. Ik ontmoette een integere pure ziel, zonder enige opsmuk of franje.

Het had zo’n ontwapende werking op mij, dat ik meteen als besmet leek met iets goddelijks. Alle bewegen en aanraken leken van bovenaf gestuurd en J. leek getransformeerd tot engel. Samen en met een spastisch iemand bewegen gaat nooit vloeiend, maar gek genoeg was dat nu wel het geval. Het kon onmogelijk de mensenwereld geweest zijn waarin ik me die middag had begeven. In menselijke vorm was J. niet eens slank, toch voelde hij fragiel en verlicht aan. Het voelde bijna als beschamend dat ik was ingehuurd voor deze prachtige ervaring. J. kon ietsje Engels: ‘This moment is magic.’ Het raakte me diep: ‘This is magic’ beaamde ik.

Lees meer in het boek Een Stukje Liefde